Hayat zor ve anlamsız.Bugün dinci hayatımızın bi amacı olduğu konusu etrafında üniversiteler,lise yılları ,anadolu lisesi ve ölümle bütün dersi yedi.En arkadan çıkışmak istedim neden illa bi sebebimiz olsun ki, neden illa büyük bi amaca hizmet edelim.Rüzgarda uçuşan toz tanelerinden farklı ve daha önemli değiliz.Yaşayıp gidiyoruz işte.Hangimiz öldükten sonra hatırlanacak ki seyyid bey isminiz bile anılmayacak.Öldükten sonrasıymışmış..Zaten sonrasına inanılmasaydı hayatın anlamsız olduğu konusunda tüm insanlar hemfikir olurdu ve kaos oluşurdu.Ben sadece hayatımla mutluyum ölümden ve sonrasından bi beklentim yok daha fazlasını istemiyorum kendimi kandıracak kadar da aptal değilim.
O kadar da basit değil hayat.Dert etmem gereken daha önemli şeyler var.Duygular incinmemeli.Ama sanki ben incitmek için elimden geleni yapıyor gibiyim.Her gün bi önceki güne dönmek için nelerimi vermezdim diyorum eve gelince.Her akşam sözler veriyorum kendime.Her ertesi gün bozuyorum.İstemeyerek,şans,rastlantı eseri,mantıklı sebeplerim var kendimce ama hiç bi mazeret yeterli değil.O kalp kırılmamalı.O bakışın canımı yakmasının bi sebebi var ve bu sebep benim.Olan bitenin arkasından ağlayıp dövünmek tam bana göre sanki.Kendime acı çektirmek hoşuma gidiyor.Mutlu olmayı haketmiyorum.Mutlu etmeyi de haketmiyorum çünkü o da beni mutlu ediyor.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder