sabah ailecek balkonda kahvaltı edelim demiş annem. beni uyandırdı, uyku sersemi tam balkona gittim masaya oturdum, zil çaldı. gidip açıyım dedim. iyi ki akıl etmişim de delikten bakmışım. böyle kocaman, irili ufaklı, kızlı erkekli velet sürüsü. arkamı döndüğüm gibi balkona geri kaçtım. annem anladı tabi nolduğunu bişey demeden gitti kapıyı açtı. ben çocuklardan sanki yılandan korkuyormuşum gibi korkuyorum. gerçi yılandan korkuyor muyum bilmiyorum ama. meselağ böcekten korkuyor kadar korkuyor olabilirim. böcek gibiler çünki. ıyy. böyle karşılarında ne diyceğimi bilmiyorum, ağızlarına yüzlerine vurasım geliyor. öylesine korkuyorum. bak düşününce bile gerildim.
aynen senin de dediğin gibi makyajımı yapmış, güzel giyinmiş, sıkıcı aile ziyaretlerinde bazen benim üzerimde dönen saçma muhabbetleri dinlemektense sana takılmayı yürekten istedim. kasvetli bayram havasını yaptığın şebeklikle azıcık da olsa kırmayı başardın. bırava.
bayramda herkes artık eşşek kadar olduğumu hatırlattı bana. sağolsunlar.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder